Over niet afmaken of afmaken op je eigen wellicht-wat-anders-dan-de-norm-tempo
Ik weet nog hoe enthousiast ik deze website de lucht in slingerde. Mijn omgeving snapte er overigens minder van. Alweer een website, ik had er toch net eentje? Maar zelf was ik blij, ik had het gedaan! Het was eindelijk niet meer iets wat ik graag nog zou willen, maar het was nu iets wat er stond :)Ik was er echt heel blij mee dat ik blijkbaar eindelijk een manier gevonden had waarmee het doen nu niet meer werd uitgesteld, maar waarmee ik daadwerkelijk een resultaat behaald had. Dat ik nu blijkbaar eindelijk zo ver was om dit echt te realiseren, in plaats van het iets te laten zijn wat ik graag nog een keer zou willen durven en doen. Done was better than perfect.
Wat naast beginnen ook nog eens lukte, was er gelijk een vervolg aan geven. En daarmee niet na dit ene euforische moment van beginnen er daarna maanden niks meer mee doen. Na de dopamine rush het daarna weer vergeten. Want mijn bedoeling van zo’n blog was toch om er met regelmaat op te schrijven. Dat ging drie weken goed.
En nu lees je dit en ben ik toch wederom wel weer die maanden verder. 4 om precies te zijn dus. Ha-ha. Het is weer zover. Soms betekent maanden verder zijn ook een hele tijd van dat dingen gewoon echt niet lukten, gelukkig betekent het vaker dat ik me gewoon lekker bezig heb gehouden met andere dingen. Dus stilzitten in de tussentijd was het zeker niet. Ondanks dat ik dus nu wel “lekker bezig” ben geweest, moet ik zeggen dat ik nog steeds niet altijd weet waar m’n tijd aan op is gegaan. Maar de kalender weet toch altijd te vertellen hoeveel tijd er is verstreken. Altijd. Altijd accuraat ook. Nooit bevooroordeeld, die goeie oude kalender komt altijd met de objectieve feitjes.
Tsja. Ik maak niet altijd alles af. Ik had nog wel een blog geschreven trouwens, na ongeveer een maandje, omdat ik zelf toch eerlijk gezegd wel een beetje bang was dat er anders niks meer van zou komen. Maar aan het plaatsen, toch weer wat extra handelingen met toch nog een beetje perfectionisme en uitstelgedrag dat om de hoek komt kijken, is er nooit van gekomen. Te druk geweest met m’n eerste van de twee jaar Master afkrijgen. Al had ik vast wel een uurtje gehad om m’n schrijfsel nog even te checken en wel online te zetten, blijkbaar ging het niet om de tijd maar om de ruimte in m’n hoofd die er even niet was. Wél heel druk geweest en ook wél alle Master-punten van het eerste jaar gehaald en alle vakken halen voordat het tweede jaar zou beginnen was het hoofddoel van afgelopen (school)jaar. Dus well done zou je kunnen zeggen, nietwaar? ;)
Deze Master is trouwens mijn derde. De eerste twee waren accountancy gerelateerd en ben ik alleen aan begonnen, maar heb ik nooit afgemaakt. Voor Voeding en Diëtetiek ben ik ook met mijn vierde inschrijving bezig nu (en misschien dat ik na het behalen van deze Master Gezondheidswetenschappen het ook wel genoeg vind en nooit meer diëtist ga worden). Ik maak niet altijd alles af, maar er zijn ook zeker dingen die ik wel afmaak. Er zijn ook dingen die ik wel afmaak, maar wellicht niet helemaal in het tempo of de volgorde dat je volgens de norm zou verwachten. Dat ik er of langer over doe, maar soms ook veel sneller doorheen ga. Of ik doe gewoon heel vaak over dingen, maar dat kan ook wel eens te maken hebben met examens die ik niet haal omdat ik me ineens heel anders ga gedragen als ik weet dat alle ogen op mijn gedrag gericht zijn.
Ja, je hebt ook regelmatig succesjes nodig. Iets onafgemaakt voelt wellicht niet per se als zo’n succes. Maar nu het weer wat beter met me gaat, kan ik zeggen dat ik achteraf toch blij ben met al die keren weer te zijn begonnen. Ook al leek het eerder wellicht geen succes. Het bracht me verder dan bij voorbaat opgeven omdat het misschien wel raar is om er nog eens aan te beginnen. Zowel voor de opleiding Voeding en Diëtetiek als de master Gezondheidswetenschappen heb ik nu meer punten dan ooit, na er eerst bijna drie jaar niks mee te hebben gedaan behaalde ik toch onlangs in drie weken mijn diploma Leefstijlcoaching en kostte het alleen bakken met geld maar heb ik zowel voor de auto als voor de motor toch na vier examens een rijbewijs. En zijn het tot die tijd de kleine succesjes die je ook moet vieren, niet pas alleen maar wanneer het gewenste eindresultaat gehaald is.
En om mee af te sluiten: Dat niet alles “lukt”, maakt je nog geen mislukkeling.
Reactie plaatsen
Reacties