"Wow ik ben helemaal verrast! Wat is de link? Ga ik even neuzen!"
Ik had vanmorgen tegen een vriendinnetje gezegd dat ik m’n blog online had gezet. Om haar de link te kunnen sturen, ging ik zelf ook even weer kijken. Tot mijn verbazing zag ik dat er tóch een zin niet lekker liep haha. Gelijk aangepast natuurlijk, maar ik zag ook vooral 4 juni als plaatsingsdatum staan van de vorige blog én letterlijk dat als ik niet wilde dat het heel lang duurde voordat de volgende blog online zou komen ik er niet te veel kwijt aan kon zijn en gewoon moest gaan doen.
Dus bij deze; ik ben weer aan het doen.
Eens kijken of het realistisch is voor mij om binnen een uur het volgende blog online te hebben staan.
Want hoe ging het dan verder vorige week?
Ik was natuurlijk helemaal blij zowel dat ik stappen had gezet, maar ook mét de stappen die ik had gezegd. In dezelfde flow probeerde ik dan ook de volgende de volgende stap te zetten; een bijbehorende podcast opnemen. Nou, zo gezegd, zo gedaan ook weer. Ik bleef mezelf verbazen. Deed er wel wat langer over dan gepland en dan dat ik er toen eigenlijk tijd voor had, maar wilde wel voordat m’n volgende afspraak begon wederom een afgerond geheel hebben. Dus ik ging nog heel even door (lees: ik nam nog één keer een stuk weer opnieuw op….) om het er vervolgens maar mee te moeten doen, maar vervolgens tegelijkertijd er ook een goed gevoel over te hebben dat ik het had gedaan. Dat ik überhaupt weer wat had waar ik mee verder kon. Dat het niet meer een to do was, maar een ta da geworden was.
Staat ie al online dan die Podcast?
Nee, dat nog even niet. Maar niet omdat perfectionisme, uitstelgedrag, vermijding of wat dan ook in de weg zat. Die dagen erna was het gewoon echt hoog tijd om m’n dagen eerst aan school te besteden. Precies ook de reden dat het deze week goed was dat ik samen moest werken voor school en dat daar deze week al een afspraak voor gepland stond. Dus ik moest wel even stoppen met de rest om verder te komen voor school. Ook dat is gelukt, super dankbaar voor m’n groepsgenootje. Door samen te werken met hem wist ik eigenlijk al dat ik daarmee aan het einde van de dag ook klaar zou hebben wat ik die week allemaal aan groepswerk moest doen. Heel fijn!
De rest van de week was een beetje een mix van hetzelfde; voornamelijk school, ook wel wat sociaal en hier en daar nog wat tijd voor werk. Maar voor werk had ik ook nog genoeg andere taakjes waar ik m’n tijd aan kwijt kon. Merk wel dat ondertussen het ideeënkanon maar door en door blijft gaan en ik me afvraag; mag ik wat van die ideeën uit gaan voeren of moet ik mezelf even remmen? Hoe lekker het ook gaat?
Best wel weer zoeken naar een nieuwe balans. Maar wel heel lekker daarnaast er lekker bij bezig te zijn. En zo nu en dan ook echt een blog te schrijven dus ;) Of een podcast op te nemen… of…. Je snapt het.
Tot slot; wat ik nog meeneem uit deze week.
Ten eerste dat ik ook best een beetje mild voor mezelf zag zijn; als ik bijvoorbeeld een nieuwe baan in loondienst zou beginnen was het ook begrijpelijk geweest dat het tijd kost om eerst even aan de systemen et cetera te wennen.
Ten tweede: ga toch maar gewoon door. Ik zat vast met school, het leek allemaal veel te veel werk en meer dan ik in het gegeven tijdsbestek zou kunnen. In plaats van me erdoor te laten overweldigen dacht ik nu: Morgen weer een dag. In de tijd die ik er nog voor heb staan ga ik toch even door. Probeer ik in ieder geval zo ver te komen dat ik weet wat ik nu niet begrijp zodat ik alvast weet wat ik aan de docent kan vragen. Nou je raadt het al; de volgende dag bleek het toch allemaal helemaal niet zo ingewikkeld, wist ik door de vraag te achterhalen toch eigenlijk zelf het antwoord wel en was de opdracht alsnog klaar. Zonder hulp.
Wat waren jouw inzichten van de afgelopen week?
NB: Update: na 34 minuten was de tekst in concept klaar, met 58 minuten was ik er ook tevreden over en had ik weer uitgevogeld hoe je eigenlijk een blog plaatste en met 1 uur en 7 minuten stond ie ook helemaal online inclusief foto (foto was nog een boosdoener; moeilijk kiezen en technisch wat ruzie mee gehad).
Oke, eerlijk is eerlijk, 1 uur en 15 minuten: sluit de site nu af, had ook nog even gekeken hoe het er live uit zag (en vind de foto dus veel te groot, maar ja, time's up! (later alsnog aangepast toen ik in blog 4 wist hoe ie kleiner moest..)
Reactie plaatsen
Reacties